Bazen bazı duyguları yaşayamayız, onları bilincimizin derinliklerindeki kilitli kutulara saklarız. Duyguları yaşamadıkça, duyguları görmek istemedikçe o duygulara dair belleği de kitleriz. Duygular yaşanmayınca o duygulara dair anılar da kitli kalır ve bizden gizli bir yerlere saklanırlar. Bazen o duyguyu hatırlatan anlarda o duygu bir anda o durum ile orantısız bir şekilde ortaya çıkar böylelikle neden orantısız bir tepki verdiğimizi anlayamayabiliriz. Ya da hiç duygu yaşamıyorsak belleğimizdeki anlarda bizden gizli kalır. Biz duygularımızı kilitledikçe duygularımız bedende kilitli kalır. O kilidi açmadıkça çeşitli hastalıklar, ağrılar bize duyguların sesi olur. Duygularımızı inkar ettikçe, açmadıkça, görmedikçe, duygularımıza kulak vermedikçe hem kendi anılarımızdan oluruz hem de psikolojik sağlığımız fiziksel sağlığımız üzerinden kendini göstermeye başlar. Dilerim kilitlediklerimizi, açamadığımız duyguları açma, yaşayamadığımız hisleri deneyimleme cesaretimiz olur.