Bedenimiz yaşadığımız geçmiş olayları hatırlar. Bir koku, bir ses, bir kelime, bir doku bedenimize yaşadığı olayları hatırlatır. Konuşmadan önce bedenimizle kendimizi ifade ederiz. Bedenimizde tüm deneyimlerimiz saklıdır. Bedenimizin hafızası biz konuşmaya başlayınca bir anda bir yere gitmemiştir. Tüm duygularımız; bastırdığımız ya da ifade edemediğimiz duygularımızın fiziksel etkileri vardır. İfade edilemeyen duyguların vücudumuzda bir yansıması vardır. Bu yüzden tüm duyguları hissetmek normaldir. Duyguları deneyimleyemediğimizde; bu işi bedenimiz bizim için yapar. Bedenimiz çoğu zaman hastalıklar şeklinde duygularımızın tercümanı olur. Ne olup bittiğini anlamak, duygularımızın bize ne söylediğini anlamak için bedenimize kulak verebiliriz. Bedenimize bir şey olduğunda bana ne oluyor yerine bu durum bana ne anlatmaya çalışıyor diye sorarak bedenimizle zihnimizin iletişimini kuvvetlendirebiliriz çünkü bedenimiz zaten neyi hatırladığının ve ne olup bittiğinin farkındadır bizim işimiz zihnimize bunu anlatmaktır. Bedenimiz bize bir hayat hikayesi anlatır ona kulak vermek bizim elimizde. Çoğumuz stresli olduğumuzda ama bunu konuşamadığımızda omuzlarımızda bir gerginlik hissederiz. Örneğin bu vücudumuzun gergin olduğuna ve belki de bunu durdurmak istediğine dair bir sinyaldir. Çünkü konuşmadan önce; bedenimiz iletişimi kurar. Konuşmaya başladıktan sonra da bedenle olan iletişimimiz kesilmez. Geçmişte yaşadığımız stres sinir sisteminizde depolanır ve geçmiş anıları tetikleyen zamanlarda o stres tekrar gün yüzüne çıkar çoğu zaman kendini bedensel yollarla dışa vurur.