Dokunmak kapsamaktır. Dokunmak anlamaktır. Dokunmak temas etmektir. Dokunmak yaşamaktır. Dokunmak yere basmaktır. Dokunmak hayatı tanımaktır. Dokunmak destek almaktır. Dokunmak yardım almaktır. Dokunmak ilişki kurmaktır. Dokunmak kim olduğunu bulmaktır. Dokunmak bu yüzden tanımak için insanı ve temeldir.
Bu ara çokça sevdiklerimizi özlüyoruz. Özlemek bağ kurmaktır. Özleyebiliyorsak bir şekilde bağ kurmuşuzdur. Kurduğumuz bağlardan beslenir, kurduğumuz bağlarla büyür, kurduğumuz bağlardan destek alarak farklı bağlar kurarız. Hayat döngümüzde başkalarıyla bağlanarak diğer kişilerle temas eder, yeni bağlarla kendimizi besleriz.
Bugünlerde hepimiz ne kadar sabırlıyız değil mi? Şu günlerde hepimiz her şeyin bir zamanı olduğunu anlıyoruz ve sabırla o zamanı bekliyoruz. Ama aynı zamanda tüm dünya boyunca yaşanan bu global pandemide bazen de sabırlı olmamız çok zor. Bazen belki de sabırlı olamıyor, hiç bir duygu hissetmiyor gibi hissediyoruz. Belki de çok mutsuz ve kaygılıyız. Aslında …
Gerçeklerden de kopmayarak kendimizi koruyabiliriz. Çünkü bu süreçten geriye kalan yine kendimiz olacağız. Bu süreçte kendimize ve bedenimize şefkatli olmak bize uzun vadede iyi gelebilir. Belki egzama olacak kadar derimizi kimyasallarla yıpratmak yerine kendimizi nasıl daha sakin ve özenlice koruyabileceğimizi düşünebiliriz. Bence bu süreçte biraz kendimize dönerek kendimize nasıl olduğunuzu sorabilir ve neye ihtiyacımız olduğuna …
Yağmurlu günlerde şemsiyesiz dışarı çıkmayız değil mi? Tabi bazılarımız belki şemsiyesiz yürümeyi de seviyor olabilir. Ya da yağmurun yağacağını tahmin edip yanımıza şemsiyemizi alabiliriz. Aslında terapide tam bu nokta ile ilintili. Nasıl ki yağmurlu günlerde şemsiyemizden zorlu hava koşullarına karşı destek alıyorsak, aslında duygusal olarak zor durumlarda da terapi ile zor hayat olaylarına karşı destek …
